KROK 1. Rozpoznaj konflikt i nazwij go

• Daj sobie czas na przygotowanie siebie do rozmowy, ostudź emocje, uzyskaj dystans, zanalizuj  konflikt – czego i kogo on dotyczy?
• Wybierz odpowiedni moment, nie wtedy gdy masz mało czasu lub twoje dziecko jest czymś zajęte lub wzburzone
• Dokładnie, ale krótko powiedz co czujesz, jaki twoje potrzeby zostały naruszone lub niezaspokojone, pamiętaj o używaniu komunikatów typu „ja” : „przykro mi, że zapomniałeś o zapłaceniu rachunku, gdy wczoraj cię o to prosiłam”
• Unikaj oskarżania, upokarzania, obwiniania dziecka, czyli komunikatów typu ”Ty”: „znowu nie posprzątałeś pokoju, ty bałaganiarzu”
• Powiedz, że chcesz by dziecko wspólnie z tobą rozwiązało problem tak, aby obie strony były zadowolone

KROK 2. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego uczucia i potrzeby, aby ono mogło zrozumieć siebie

• Zrozumieć to nie oznacza podzielać czyjeś poglądy, ale wiedzieć czego one dotyczą, Poznaj opinię swojego dziecka, bo na pewno nie będziesz miał szans, aby na nią wpłynąć, gdy nie będziesz wiedział na czym ona się opiera
• Nie atakuj pozycji dziecka, lecz stwórz klimat sprzyjający rozmowie. Dopytuj jak czegoś nie rozumiesz, słuchaj,
• Daj dziecku odczuć, że nie trzymasz się sztywno swoich sądów, ale masz w sobie na tyle elastyczności, że możesz je zmienić jeśli uznasz to za stosowne.  W komunikacji największą siłę oddziaływania ma osoba, otwarta na to oddziaływanie ze strony innych
• Okaż cierpliwość i zgódź się czasem na milczenie, nie ponaglaj dziecka, nie oczekuj natychmiastowych rozwiązań. Dostosuj swój rytm do rytmu dziecka, ty jesteś dorosły i tobie przyjdzie to łatwiej
• Staraj się patrzeć głębiej, nie koncentruj się  tylko  na żądaniach dziecka, ale spróbuj dotrzeć do jego potrzeb, pragnień, niepokojów. Stanowiska czasem są nie do pogodzenia, ale na poziomie potrzeb, pragnień i niepokojów, z których one wypływają, prawie zawsze można znaleźć porozumienie.
• ODKRYJ, ZROZUM,  ZAAKCEPTUJ POTRZEBY, ROSZCZENIA I NIEPOKOJE DZIECKA JAKO PEŁNOPRAWNE ELEMENTY JEGO ŻYCIA

KROK 3. Wspólne poszukiwanie możliwych rozwiązań

• Szukajcie dużej ilości rozwiązań
• Używaj otwierających zwrotów typu: czy masz jakiś pomysł? Jak sądzisz co mogłoby nam pomóc? Spróbujmy się razem zastanowić i wspólnie poszukać rozwiązań.
• Najpierw zachęcaj dziecko by samo szukało rozwiązań. Nie podawaj swoich na początku by dziecko nie zrezygnowało z poszukiwań
• Przyjmuj propozycje i nie oceniaj ich, nawet nie potwierdzaj słowem: „dobre”. Nie krytykuj na tym etapie, nawet gdyby pomysł był absurdalny

KROK 4. Ocena propozycji rozwiązań

• Upewnij się czy dziecko już skończyło wymieniać pomysły
• Dopiero teraz wyraź swoją opinię na temat pomysłów
• Rozwiązania, które dla rodzica lub dziecka są uznane jako nie do przyjęcia skreśla się z listy podając powody, dla których zostały odrzucone

KROK 5. Wybrać najważniejsze rozwiązanie

• Podejmujecie ostateczną decyzję co do wyboru rozwiązania, warto: odnosić się do uczuć dziecka? Czy zgadzasz się z tym rozwiązaniem? Czy to zadowoli wszystkich, czy myślisz, że to da się zrobić?
• Nie traktujcie rozwiązania jako niemożliwego do późniejszej modyfikacji, lepiej czasem powiedzieć: dobrze wypróbujmy to rozwiązanie i zobaczmy jak się sprawdzi…, jestem gotowa to zaakceptować czy zgodzisz się wypróbować to w życiu?
• Jeśli rozwiązanie jest wieloetapowe należy je napisać na kartce, by nic nie umknęło, można podpisać kartkę co nosi znamiona umowy i łatwiej się z niej wywiązać

KROK 6. Rozwiązanie wprowadzić w życie

• Gdy decyzja została przyjęta należy dokładnie omówić szczegóły wykonania
• Kto co wykona i kiedy? Co jest potrzebne żeby to zrobić? Kiedy zaczynamy itp.
• Ustalić termin sprawdzenia czy rozwiązanie spełnia oczekiwania członków rodziny jeśli tak, jest nadal aktualne jeśli nie do końca, można je wtedy zmodyfikować

Na podstawie Gordon T. Wychowanie bez porażek